"พะ พี่จะทำอะไร?" ร่างเล็กของแบมแบมถามพลางหันซ้ายขวาหาทางหนีออกจากการคุกคามของร่างสูงกว่าอย่างมาร์ค
"จะทำให้แบมเป็นของพี่" มาร์คต้วน ยกยิ้มเหมือนหมาป่า
"มะ ไม่เอา" ร่างเล็กของแบมแบมสั่นเกร็งเพราะกลัวไปหมดทุกอย่างในตอนนี้
"งั้นก็บอกมาสิ คนที่แบมชอบน่ะใคร" มาร์คต้วนถาม ก่อนค่อยๆแทรกตัวไปหว่างขาของร่างเล็ก
"บอก..บอกไม่ได้" "อ้ะ หยะ อย่าจับตรงนั้น!" ร่างเล็กส่งเสียงครางออกมาเมื่อมาร์คใช้มือบีบที่เรียวขาอ่อนของตัวเอง..
"หืม..? จะรู้สึกเเล้วเหรอครับแบม ความรู้สึกไวเหมือนผู้หญิงเลยนะ" มาร์ค ต้วนโน้มตัวลงมากระซิบที่ใบหูของแบมแบม ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
"บะ บ้า! ผะ ผมเป็นผู้ชายนะ อึก!" แบมแบมหลุดเสียงสะอึกออกมานิดหน่อยเนื่องจากมาร์คใช่มือบีบเข้าที่ขาอ่อนของตัวเอง
"เหรอ ตรงไหนที่บอกว่าเป็นผู้ชายล่ะ" มาร์คยังถามด้วยเสียงทุ้มชวนให้ใครที่ได้ยินต้องหลงใหล แต่คงไม่ใช่กับแบมตอนนี้แน่ๆ
"ผม ไม่มี อึก! หน้าอก" แบมแบมหลุดสะอึกออกมาอีกครั้ง เมื่อมาร์คกดจูบที่ลำคอ
"แต่ก็มีนิ้วที่เรียวกว่าผู้หญิง มีแขนที่เล็กกว่าผู้หญิง และขาเรียวกว่าผู้หญิงใช่ไหม"
มาร์คต้วนพูด ก่อนจะค่อยๆกดจูบลงที่ต้นคอของแบมแบมอักครั้ง
"อึก อ๊าาาา หยะ อย่า!" ร่างเล็กที่ตอนนี้อยู่ใต้ร่างของมาร์คร้องขัดขึ้นมาเมื่อมาร์คกำลังจะปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง มือเรียวถูกยกขึ้นมาจับที่ข้อมือของมาร์ค
"ทำไมละ ทั้งๆที่ตัวเองก็มีอารมณ์ไม่ใช่รึไง?" มาร์คถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"ไม่เอา" ร่างเล็กส่ายหน้าไปมา
"ทำไม"
"แบมกับพี่ อ้ะ! ไม่ได้เป็น อึก! อะไรกัน" แบมแบมบอกจุดประสงค์ที่ตัวเองไม่ยอมมีอะไรๆกับมาร์ค
คำพูดของร่างเล็กทำเอาร่างสูง ยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีอะไรแฝงเลย มีแต่ความดีใจเท่านั้น..
"งั้น.." ร่างสูงพูดเกริ่นๆ ก่อนจะโน้มตัวลงมาจนแก้มของตัวเอง แนบลงกับแก้มของร่างเล็ก "งั้นแบมก็..ชอบพี่แทนไอ้คนนั้นสิ เพราะตอนนี้พี่ชอบแบมนะ"
น้ำเสียงแหบพร่า แต่ยังคงความทุ้มอยู่เอ่ยขึ้นมาแบบนั้น
ทำให้ร่างเล็กที่อย่าใต้ร่างของตัวเอง มีอาการหน้าร้อนผ่าว และ เเม้จะอยู่ในความมืดมากแค่ไหน แต่ก็ยังคงมีแสงสว่างจากดาวเรืองแสงที่อยู่บนเพดานห้องส่องลงมาอยู่ดี ทำให้ร่างสูงมองเห็นอาการของร่างเล็กตรงหน้าอย่างชัดเจน..
"บะ แบมชอบพี่แทนคนนั้นไม่ได้" เสียงสั่นเครือของร่างเล็กเอ่ยขึ้นมา
"งั้นช่วยบอกหน่อยว่าไอ้คนนั้นมันเป็นใคร!"
ตอนนี้มาร์อารมณ์เสียงอย่างรุนแรง เพราะว่า 'คนอย่างมาร์คต้วน ไม่เคยโดนปฏิเสธ และก็ไม่เคยบอกรักบอกชอบคู่นอนของตัวเอง'
มาร์คไม่เคยบอกชอบใครเลยจริงๆ ไม่เคยคิดจะบอกรักใครด้วยซ้ำ ผู้หญิงที่เค้าควงไม่เคยได้ยินคำหวานพวกนี้ เค้าเพียงแค่มี SEX กับพวกเธอ แล้วก็ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า บลาๆ ให้พวกเธอครั้งสองครั้ง เป็นอันความสัมพันธ์จบสิ้นไป
เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะมาร์ครอเด็กที่เค้าเคยเจอตอนวันปัจฉิมตอนม.6ไงล่ะ ใบหน้าน่ารักที่เค้าเก็บไปฝันตลอด เด็กคนนั้นเป็นคนเดียวที่ทำให้มาร์คเก็บคำว่า 'รัก' ไว้ใช้กับคนคนนั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น
มาร์ครอแค่เด็กคนนั้นคนเดียว และจะเก็บคำว่า'รัก'ไว้ใช้กับเด็กคนนั้นอีกเช่นกัน..
แต่กับเด็กที่ชื่อ 'แบมแบม' ไม่รู้ทำไมมาร์คถึงได้อยากจะใช้คำว่า 'รัก' กับเด็กคนนี้เหลือเกิน ทั้งๆที่ตัวเค้าก็สาบานเอาไว้แล้วว่าจะเก็บไว้ใช้กับเด็กคนนั้น..
"มะ ไม่บอก! อื้ออออออ" ร่างเล็กร้องขัดจืนในลำคอเมื่อร่างสูงกระชากเสื้อของตัวเองจนหลุดลุ่ยไปหมด
แผงอกที่มีผิวขาวเนียน ยอดอกสีชมพูน่าลิ้มลองทำให้มาร์คก้มตัวไปดูดทันที
"อ๊ะ อ๊า พะ พี่มาร์ค พะ พอเถอะ อื้อ!!"
ร่างเล็กบิดเล้าไปมา. เพราะความเสียวสุดๆ..
"บอกมาสิครับ..บอกมา"
"อ๊ะ! มะ ไม่" ร่างเล็กของแบมแบมทั้งสั่นเกร็งและเสียวจนต้องบิดตัวไปมา..
"บอกพี่มาเถอะ พี่จะได้เลิกทำแบบนี้ไง" เสียงทุ้มของมาร์คยังคงกระซิมลงมาอีกครั้ง และ.. ใช้ริมฝีปากงับลงที่ใบหูนั้นอีกครั้ง
"อืออออ. พะ พี่". ร่างเล็กยอมบอกความจริง เพราะเห็นว่าเป็นทางเดียวที่จะรอด
"หืม เรียกพี่ทำไมครับ" มาร์คถามทั้งๆที่ยังก้มหน้าดูดลงกับคอของร่างเล็ก
"พะ พี่คือ อ๊ะ คนที่ผมเคย อ๊ะ ชอบ" ร่างเล็กตอบด้วยน้ำเสียงหลุดครางบ้าง กลับเข้าประโยคบ้าง
"จริงเหรอ.." มาร์คหยุดการกระทำไปชั่วขณะ เงยหน้ามาสบตาแบมตรงๆ
"อื้อ!!!" "รู้แล่วก้ปล่อยแบมไปสักที" ร่างเล็กเริ่มหงุดหงิดที่ร่างสูงยังเอาแต่ทำหน้าอึ้งๆ
"พี่ขอผิดคำสัญญาครับ"
"พี่พูดบ้าอะไร!"
"ในเมื่อคนเคยชอบคือพี่ คนที่ชอบอยู่ปัจจุบันด็ต้องเป็นพี่"
มาร์คพูดก่อนจะกดจูบลงไปกับริมฝีปากอวบอิ่มแดงระรื่งของแบม เเล้วใช้มือถอดกางเกงขาสั้นของแบม..
ร่างเล็กรู้สึกถึงความเย็นวูบวาบบริเวณช่องขา จึงรู้ว่า ตัวเองนั้นถูดถอดกางเกงแล้ว จึงพยายามดิ้นไปดิ้นมาเพื่อให้พ้นจากการจะโดนร่างสูงกิน
"อึก..." แบมแบมหลุดสะอึกออกมา
"แบม พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ.." มาร์คพูดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วอุ้มแบมเข้าไปในห้องนอน
"ที่นี่จะได้ สบายกว่านะ" มาร์คพูดก่อนจะถอดกางเกงของตัวเอง..
"ไม่เอา พี่ ปล่อยผมไปเถอะ" ร่างเล็กมองร่างสูงด้วยแววตาอ้อนวอน
"มาทำให้พี่อยาก ก็ต้องเป็นคนทำให้พี่หายสิ" มาร์คพูดก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเจลหบ่อลื่นบนหัวเตียง
"มาลองกัน :)" มาร์คพูดก่อนจะยิ้มหวาน (แบม : หวานกับผีสิอีไรท์!! มึงช่วยเขียนให้ยูคยอมมี่มาช่วยกูสักทีเถอะ!!!)
พูดจบมาร์คก็บีบเจลหล่อลื่นลงบนมือ ค่อยๆชะโลมให้ครบทุกนิ้ว กาอนจะหันไปใช่มืออีกข้างดึงชั้นในสีม่วงของแบมลง..
"ปะ ปล่อยแบมไปเถอะพี่ TT" แบมแบมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ถามว่าตอนนี้มาร์คสนไหม? คำตอบ ตอบได้ง่ายๆเลยคือ 'ไม่'
"จะเข้าไปละนะ" มาร์คพูดก่อนค่อยๆแทรกนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไป..
"ฮึก..ฮือ พี่มาร์ค พี่มาร์คปล่อย ฮึก แบมไปเถอะ นะ" แบมร้องไห้ออกมาเพราะ สิ่งที่มาร์คทำมันทำให้ตัวเองเจ็บเหลือเกิน
"...." มาร์คไม่ตอบ แต่แค่เพิ่มนิ้วเข้าไปอีก..
"อ๊ะ! ฮึก.. ฮือ พี่มาร์คปล่อยแบมไปเถอะ ฮือ" แบมยังร้องขอ ทั้งๆที่น่าจะรู้อยู่แล้วว่ามาร์คคงไม่ปล่อยไป
"ไม่ใช่นิ้วแล้วนะ" มาร์คเลือกที่จะเมินคำพูดอ้อนวอนต่างๆของแบมแบม แต่กลับพูดสวนขึ้นมาอีกเรื่อง
พูดจบก็ดึงนิ้งออกรวดเดียว ก็จะใส่แกนกายที่กำลังขยายใหญ่ของตัวเองเข้าไปทันที..
สวบ!
"อ๊ะ อ๊าาา" ถึงแม้ใจจะปฏิเสธแค่ไหน แต่มันก็มีจุดที่ห้ามไม่ได้บ้าง..
"อ่าาา แบมแบม.." มาร์คหลุดครางออกมา
"ฮึก.." แบมแบมได้แต่กัดฟัน มือกำผ้าปูที่นอนแน่น..
"พี่ขอขยับละนะ.."
"....."
เมื่อร่างสูงของมาร์คพูดขออนุญาติ และได้รับความเงียบเป็นคำตอบจึงถือว่าได้รับอนุญาติทันที
เจ้าตัวค่อยๆ ขยับสะโพกของตัวเองเข้าๆออกๆทางช่องหลังของแบมแบมอยู่แบบนั้น
"แบม..ไหวไหม?" เมื่อเห็นแบมเงียบเกินไปมาร์ค จึงถามออกมา
ถามทั้งๆที่ตัวเองยังกระแทกไม่หยุดแบบนั่น..
"ฮึก จะทำอะไรก็ทำเลย ฮือ ผมเกลียดพี่" แบมร้องตอบทั้งน้ำตา
"งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ 'แบมมาห้องพี่เอง'"
พูดจบมาร์คก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของแบมแบม..
แล้วเจ้าตัวก็นั่งลงข้างๆเตียงทั้งที่สภาพเปลือยอยู่(?)
ก่อนจะหันไปมองแบมแบมที่ 'ยังไม่เสร็จ' แถมเจ้าตัวก็ไม่ทำของตัวเองด้วยนะ แต่กลับนอนร้องไห้สะงั้น
อืมมม ถ้าเป็นเค้า เค้าจะทำมห้เสร็จแล้วค่อยร้องไห้นะ (มาร์คคิด)
ช่วยๆน้องมันไปก็แล้วกัน
คิดได้แบบนั้น มาร์คก็ลุกขึ้น เดินไปหาแบมแบมที่นอนขดตัวร้องไห้อยู่
"ฮึก มะ ไม่เอาแล้ว ฮือ หยะ อย่าเข้ามา" แบมแบมพูดแบบนั้นทันทีที่มาร์คเข้าไปใกล้
"แค่รอบเดียวก็ไม่ไหวไม่ใช่รึไง นี่จะมาช่วยไม่ได้จะมาซ้ำ" มาร์คพูดก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนเล็กๆของแบมแบมแล้วกระชากอย่างแรงจนร่างเล็กลอยขึ้นมาจากเตียงนิดหน่อย
"ฮึก ฮือ ฮึก เจ็บ ฮือ.."
"พะ พี่ขอโทษ.." มาร์คถึงกับติดอ่างเมื่อเค้าเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของแบมแบมตรงๆ
"ผม เกลียด พี่" แบมเน้นทีละคำ
"แต่พี่..." มาร์คยังพูดไม่ทันจบประโยค ก็มีเสรยงหนึ่งขัดขึ้นมาก่อน
"ไอ้เหี้ยมาร์ค!! มึงเอาเพื่อนกูไปไว้ไหน!!!!"
ก็ยูคยอมไงครับ..
_____________________________________
ไรท์เตอร์ Park
ยอมรับว่าอันนี้มัน...-- ไม่ได้เป็นอย่างที่ควรเป็นอะเนอะ แต่ตอนหน้า!! มีแน่นอน!!! จะต้องเด็ดกว่านี้!! อันนี้เรียกน้ำย่อย(?)
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายเรานะค้ะ จะพยายามลากเข้าฉากNCอีกครั้ง~ ❤️
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น